Ekoeleştiri, 1970’li yıllardan itibaren disiplinlerarası bir çevresel eleştiri hareketi olarak ortaya çıkmış ve çevre aktivizmi ile ilişkilendirilmiştir. Zamanla edebiyat alanında da doğa ile kurulan ilişkiler bağlamında önemli bir tartışma ekseni hâline gelen bu yaklaşım, özellikle ekolojik temaların edebî metinlerde nasıl temsil edildiğini incelemektedir. Elif Şafak’ın Kayıp Ağaçlar Adası adlı romanı, postmodern anlatı teknikleriyle kurgulanmış bir iklimkurgu (climate fiction) örneği olarak ekolojik meseleleri merkeze almaktadır. Bu çalışmada, öncelikle 1974’te meydana gelen iç çatışmanın Kıbrıs Adası’nda yalnızca insan toplulukları üzerindeki değil, diğer canlı türleri ve romanın anlatıcısı konumundaki İncir Ağacı üzerindeki etkileri analiz edilecektir. Ardından romanın başat karakterlerinden Defne’nin ölümüyle şekillenen ekolojik keder ve yas kavramları ele alınacaktır. Son olarak yazarın kurguladığı çevreci estetik dil çerçevesinde, hipernesne (hyperobject) kavramı bağlamında iklim değişikliği ve ekolojik belirsizlik sorunsallaştırılacaktır.
Elif Şafak, Kayıp Ağaçlar Adası romanı, ekoloji, postmodern roman.