Hanif Kureishi’nin The Buddha of Suburbia (1990) adlı romanı, melezlik, yersizyurtsuzlaşma ve sürekli oluşun damgasını vurduğu bir kimlik oluşum süreci bakımından doğrusal kendini gerçekleştirmeyi reddederek geleneksel Bildungsroman’ı altüst eder. Roman; başkahraman Karim’in 1970’lerin Britanya’sında ırksal, kültürel ve cinsel öznelliği müzakere etmesi aracılığıyla postkolonyal kimliğin parçalı, akışkan ve performatif doğasını göstermektedir. Homi Bhabha’nın Üçüncü Alan’ı, Stuart Hall’un konumsal kimlikleri ve Deleuze ve Guattari’nin rizomatik öznelliği gibi postmodern ve postkolonyal çerçevelerle etkileşime giren bu çalışma, romanın özcü benlik kategorilerini nasıl istikrarsızlaştırdığını, bunun yerine kültürel çokluk, taklit ve yerinden edilmenin dinamik bir etkileşimini nasıl desteklediğini incelemektedir. Mikhail Bakhtin’in “heteroglossia”sını ve Michel Foucault’nun disipliner iktidar eleştirisini birleştiren analiz, Kureishi’nin anlatısının hegemonik kimlik yazılarına nasıl direndiğini, bunun yerine merkezsiz, çok sesli bir benlik inşası tarzını nasıl benimsediğini vurgulamaktadır. Karim’in ironi, performatiflik ve doğrusal olmayan gelişimle vurgulanan yolculuğu, kimliğin sabit bir son nokta olmadığını tartışmaktadır.
Melezlik, yersizyurtsuzlaşma, rizomatik öznellik, heteroglossia, kimlik.