Ekoeleştiri, 1970’li yıllardan itibaren disiplinlerarası bir çevresel eleştiri hareketi olarak ortaya çıkmış ve çevre aktivizmi ile ilişkilendirilmiştir. Zamanla edebiyat alanında da doğa ile kurulan ilişkiler bağlamında önemli bir tartışma ekseni hâline gelen bu yaklaşım, özellikle ekolojik temaların edebî metinlerde nasıl temsil edildiğini incelemektedir. Elif Şafak’ın Kayıp Ağaçlar Adası adlı romanı, postmodern anlatı teknikleriyle kurgulanmış bir iklimkurgu (climate fiction) örneği olarak ekolojik meseleleri merkeze almaktadır. Bu çalışmada, öncelikle 1974’te meydana gelen iç çatışmanın Kıbrıs Adası’nda yalnızca insan toplulukları üzerindeki değil, diğer canlı türleri ve romanın anlatıcısı konumundaki İncir Ağacı üzerindeki etkileri analiz edilecektir. Ardından romanın başat karakterlerinden Defne’nin ölümüyle şekillenen ekolojik keder ve yas kavramları ele alınacaktır. Son olarak yazarın kurguladığı çevreci estetik dil çerçevesinde, hipernesne (hyperobject) kavramı bağlamında iklim değişikliği ve ekolojik belirsizlik sorunsallaştırılacaktır.

Elif Şafak, Kayıp Ağaçlar Adası romanı, ekoloji, postmodern roman.

Ecocriticism is a form of environmental activism that has been explored across various disciplines worldwide since the 1970s. Over time, this movement has gained prominence in literary studies, particularly in its engagement with representations of nature. Ecocriticism examines how different literary works depict and interact with the natural world. Elif Şafak’s latest novel, The Island of Missing Trees, exemplifies climate fiction through its postmodern narrative techniques, placing ecology at the heart of the story. This study first explores the environmental impact of the 1974 Cyprus conflict, not only on humans but also on other living beings, particularly the Fig Tree, the novel’s primary narrator. Subsequently, it examines the themes of ecological grief and mourning, intertwined with the death of Defne, one of the main characters. Finally, the study addresses climate change and ecological uncertainty as hyperobjects, analyzed through the novel’s environmental aesthetic.

Elif Shafak, The Island of Missing Trees novel, ecology, postmodern novel.