Bu çalışma, iklim değişikliğinin Türk edebiyatındaki temsiline Buket Uzuner’in Hava (2018) romanı üzerinden odaklanmaktadır. İklim krizinin geniş zaman ve mekân ölçekleri, edebi anlatımı zorlaştırmaktadır. Hava, ekolojik bilinç uyandırmak için Türk şamanistik geleneklerinden yararlansa da küresel ve sistemik iklim süreçleri yerine yerel çevresel bozulmalara odaklanarak temsil gücünü sınırlar. Spekülatif iklim kurmacasının sıklıkla kullandığı doğrusal olmayan yapılar yerine, Hava anlık insan deneyimlerine dayalı klasik bir anlatıyı benimser. Bu yaklaşım, iklim krizinin yavaş şiddetini ve yapısal dönüşümlerini yansıtmasını zorlaştırır. Roman, yerel anomalileri küresel krizle ilişkilendiremez ve kırılgan topluluklar üzerindeki orantısız etkileri tam olarak ele almaz. Bu çalışma, Türk iklim edebiyatının gezegensel ölçekteki iklim gerçekliğini daha etkili temsil edebilmesi için spekülatif ögeler, insan-dışı öznellik ve yenilikçi anlatım biçimlerini içermesi gerektiğini savunur.

Hikâye anlatıcılığı, iklim değişikliği, iklim kurgu, çağdaş Türk edebiyatı.