Bu çalışmada İkinci Yeni şairlerinden Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Edip Cansever, Turgut Uyar ve İlhan Berk’in şiirlerinde tercih ettikleri gölge imgesi “farkındalık” boyutuyla incelenmiştir. Gölgenin tarihî süreçte gelişimine bakıldığında insanın karşısındaki mağlup edilmesi gereken güç olarak anlaşıldığı görülmektedir. Mit, efsane ve destan gibi türlerde “kahraman” insanın öteki yönüne karşılık gelen gölge, ilerleyen süreçlerde hakkında yapılan çalışmalarla anlam alanı genişletilmiş bir olgudur. Psikanalizin gelişmesiyle de gölge artık benliğin bir parçası olarak görülmeye başlanmış ve “yenilmesi gereken karşıt güç” olmaktan çıkarılıp dikkate alınması gereken bir insani taraf şeklinde algılanmaya başlanmıştır. Gölge bu yönüyle bireyi tanımada ve onun eylemlerini anlamada önemli bir araca dönüşmektedir. Edebî eserlerdeki varlığı incelendiğinde, anlatım biçimleri ve olanakları sayesinde gölgenin şair ve yazarlar tarafından sıklıkla tercih edildiği söylenebilir. İkinci Yeni şiirinde tercih edilen gölge imgesinin anlam ve anlatım çağrışımlarından biri de bireyi; bilinçli olmaya çağıran, algı boyutunda ihmal edilmiş olay ve durumları görünür kılan bir farkındalık aracı olmasıdır. İkinci Yeni şiirinde “anlamın/anlatımın” farkındalık boyutunu belirginleştiren gölge, varoluşun ve ayırt etmenin ifadesi olarak da değerlendirilebilir.

İkinci Yeni, gölge, imge, sembol, Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Edip Cansever, Turgut Uyar, İlhan Berk.

In this study, the shadow image preferred by the Second New poets Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Edip Cansever, Turgut Uyar and İlhan Berk in their poems is analyzed with the dimension of "awareness". When we look at the development of the shadow in the historical process, it is seen that it is understood as a force that must be defeated. The shadow, which corresponds to the other side of the "heroic" human being in genres such as myth, legend and epic, is a phenomenon whose field of meaning has been expanded with the studies on it in the following processes. With the development of psychoanalysis, the shadow has begun to be seen as a part of the self and has been perceived as a human side that needs to be taken into account, rather than an "opposing force to be defeated". In this respect, the shadow becomes an important tool in recognizing the individual and understanding his/her actions. When its presence in literary works is analyzed, it can be said that the shadow is frequently preferred by poets and writers thanks to its narrative forms and possibilities. One of the meaning and narrative connotations of the shadow image preferred in the Second New poetry is that it is a tool of awareness that calls the individual to be conscious and makes visible events and situations neglected in the perception dimension. The shadow, which crystallizes the awareness dimension of "meaning/expression" in the Second New Poetry, can also be considered as an expression of being and distinguishing.

Second New, shadow, image, symbol, Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Edip Cansever, Turgut Uyar, İlhan Berk.