TARGET GROUP’S / LEARNER’S IMPORTANCE IN TEACHING TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGE
Abstract
Türkçe, dünyanın en eski ve en çok konuşulan dillerinden biridir. Son yıllarda Orta Asya’da (özellikle Türk boy ve topluluklarının yaşadıkları bölgelerde), Orta Doğu’da, Avrupa Birliği ülkelerinde ve Türkiye’de yaşanan değişmeler ve gelişmeler Türkçeye (Türkiye Türkçesine) olan ilgiyi de artırmıştır. Ana dilleri, lehçeleri, yaş grupları, eğitim ve kültürel düzeyleri farklı olan insanlar, dünyanın birçok bölgesinden ve ülkesinden Türkçe öğrenmek için Türkiye’ye gelmekte veya kendi ülkelerinde ilgili birimlerde Türkçe öğrenmektedirler.
Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenme, kimi zaman bir istekten kimi zaman da zorunluluktan kaynaklanmaktadır. Nitekim komşuluk ve akrabalık ilişkileri, dinî, askerî, ticari, ilişkiler, göç, turizm, eğitim ve öğretim Türkçe öğrenmenin temel sebepleri arasında yer almaktadır.
Türkiye’de ve yurt dışında Türkçe öğreten pek çok kurum ve kuruluş bulunmaktadır. Bunların hedef kitlenin durumunu, dil öğrenme amaçlarını ve ihtiyaçlarını göz önünde bulundurarak kendilerini yenilediklerini; belirlenen amaçlar ve ihtiyaçlar doğrultusunda eğitim öğretim koşullarını oluşturduklarını söylemek mümkün değildir. Söz konusu kurum ve kuruluşların büyük bölümünde Türkçe öğretimi hâlâ yetersiz kadrolarla ve geleneksel anlayışla sürdürülmektedir.
Bu makalede Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde birçok faktörün hedef kitlenin / “öğrenen”in durumuna (yaşına, ana diline, lehçesine, dil yeterliğine, zekâ düzeyine, cinsiyetine, öğrenme stiline, kültürüne, kaygı, motivasyon ve tutum özelliklerine), amaçlarına ve ihtiyaçlarına uygun şekilde düzenlenmesi gerektiği vurgulanmaktadır.
Keywords
Türkçe öğretimi, hedef kitle / öğrenen, öğreten, yabancı dil.